De ineenstorting van Silicon Valley Bank heeft duidelijk gemaakt hoe kwetsbaar het oude financiële systeem is.
Dit is een opinieredactioneel commentaar van Mickey Koss, afgestudeerd aan West Point met een graad in economie. Hij bracht vier jaar door in de infanterie voordat hij overstapte naar het Finance Corps.
Dit was onvermijdelijk en zal in de een of andere vorm onvermijdelijk blijven zolang het systeem bestaat zoals het is. Wanneer de oplossing bestaat uit het drukken van meer geld, wat niets oplost, zal de ineenstorting altijd onvermijdelijk zijn.
Als ik terugdenk aan de gebeurtenissen van dit weekend, heb ik het gevoel dat dit slechts het topje van de ijsberg is, dat de weg bereidt voor wat er de komende jaren kan gebeuren; een slow motion treinwrak van het financiële en bancaire systeem, systeemafhankelijk van toenemende krediet- en schuldniveaus, zweepslagen tussen perioden van inflatie en bijna instorten terwijl de financiële hefbomen in steeds frequentere perioden in tegengestelde richtingen worden getrokken.
Het feit is dat de Federal Reserve deze ineenstorting heeft veroorzaakt, en de onvermijdelijke terugval naar kwantitatieve versoepeling zal de afgrond zijn voor de volgende ineenstorting. Versoepeling is de enige remedie voor het probleem dat versoepeling veroorzaakt. Naar parafraseer Jeff Booth, kan het systeem niet vanuit het systeem worden hersteld. Ze zijn te ver gegaan en er is geen weg meer terug.
Anti-antifragiel
De ineenstorting van de Silicon Valley Bank (SVB) heeft duidelijk gemaakt hoe fragiel het systeem is geworden nu de Fed wanhopig probeert het tij van inflatie dat de westerse wereld de afgelopen anderhalf jaar heeft geteisterd, aan te scherpen en in te dammen. “Vraagvernietiging”, noemen ze het, code voor het opzettelijk en kunstmatig verhogen van de kapitaalkosten om werkloosheid te veroorzaken. Minder mensen aan het werk betekent minder mensen die uitgeven, wat hopelijk helpt om de opwaartse druk op de prijzen te verminderen die wordt uitgeoefend door de kwantitatieve versoepeling, het helikoptergeld en de vernietiging van de toeleveringsketen die het COVID-19-tijdperk van de vroege jaren 2020 bepaalden.
Het enige antwoord was geld drukken, om de opbrengsten te verlagen, om de markten weer omhoog te drijven, om te voorkomen dat het systeem instort. Om het vertrouwen te behouden, keerde de Fed de trend echter snel om en nam deel aan de meest agressieve verkrappingscyclus ooit. De effecten beginnen nu zichtbaar te worden in het banksysteem.
Wie weet hoeveel banken al insolvent zijn en moeite hebben om het hoofd boven water te houden? Wie weet hoeveel noodvergaderingen er het afgelopen weekend zijn gehouden door doodsbange leidinggevenden, wanhopig om de gaten in hun balansen met plakband te plakken voordat zowel investeerders als spaarders wijs werden?
Het probleem met bankruns is dat ze allemaal gebaseerd zijn op vertrouwen. Als een bank het vertrouwen verliest, kunnen de daaruit voortvloeiende deposito’s haar insolvent maken, zelfs als ze voorafgaand aan de bankrun geen enkel gevaar liep. Het is een selffulfilling prophecy. En het is nu een systeemrisico.
De overstap naar backstop 100% van de deposito’s na de ineenstorting van de SVB had alles te maken met het behouden van het vertrouwen ten koste van alles, om de volgende bankrun en de bankrun daarna te voorkomen. De federale autoriteiten proberen wanhopig de besmetting tegen te gaan voordat het vat krijgt. Ze moeten de klus klaren op inflatie voordat ze op geloofwaardige wijze weer geld kunnen gaan drukken. Of dat zeggen ze.
Met de 100% depositogarantie heeft de Fed in wezen al een draai gegeven. Geld komt niet zomaar uit het niets, tenzij je bij de Fed werkt, denk ik.
Hoewel het nieuwe Bank Term Funding Program geen ‘kwantitatieve verruiming’ wordt genoemd, zie ik geen verschil van betekenis. Geld lenen aan banken tegen ondermaatse activa om te voorkomen dat ze hun verliezen op de markt markeren, is niets meer dan boekhoudkundige alchemie, het drukken van schaduwgeld met een andere naam.
Verborgen scheuren in het systeem
Nu de obligatiemarkten tot dit soort niveaus zijn gedaald, vraag ik me af wat de volgende dominosteen zou kunnen zijn die zou vallen. Ik vermoed dat pensioenfondsen behoorlijk in de problemen zitten. Hoe lang kunnen ze de bearmarkt voor obligaties overleven? Hoeveel hoofdsom verliezen ze door hun verplichtingen na te komen die ze nooit zullen kunnen vervangen? Hoe lang duurt het voordat de Federal Reserve moet ingrijpen om hun obligaties te stoppen?
Hoe lang duurt het voordat ze weer openlijk geld gaan drukken, waardoor de rendementen zo laag worden dat pensioenfondsen moeten opkrabbelen om weer aan hun verplichtingen te voldoen? Het is cyclisch. Het zal cyclisch zijn totdat het niet meer kan overleven.
Het bijdrukken van geld veroorzaakte dit probleem in de vorm van kwantitatieve versoepeling. Geld drukken is de enige uitweg uit dit huidige debacle. Het is een onvermijdelijkheid. Tegelijkertijd zal het bijdrukken van geld de zaken alleen maar erger maken.
Het is een cyclus, gedoemd te herhalen, tot in het oneindige, totdat het niet meer kan. De komende jaren zullen waarschijnlijk volatiel zijn met versnellende periodes van versoepeling en verstrakking terwijl de Fed de inflatie bestrijdt en vervolgens de daaropvolgende financiële ineenstorting die wordt veroorzaakt door de omkeringen ervan – een dodelijke dans op de rand van hyperinflatie en volledige financiële implosie in afwisselende cycli.
Bitcoin is fundamenteel anders. Ik hoorde de Amerikaanse HODL vandaag verwijzen naar geld als tijd en inflatie als tijddiefstal. Manipulatie van geld is manipulatie van tijd voor iedereen die gedwongen wordt te werken voor de kost. Bitcoin is gewoon een beter systeem, volledig gescheiden van de grillen van de mens, buiten de greep van de heersende klasse die altijd maar al te graag de controle over een complex systeem lijkt over te nemen. Ik spaar mijn geld in bitcoin om buiten die invloedssfeer te blijven. De prijs die ik betaal is fiat-volatiliteit, maar naar mijn mening is het de kosten zeker waard.
Bitcoin is misschien wel belangrijker dan ooit, en ik denk dat mensen het beginnen in te zien.
Dit is een gastpost van Mickey Koss. Geuite meningen zijn volledig van henzelf en komen niet noodzakelijkerwijs overeen met die van BTC Inc of Bitcoin Magazine.