We stevenen mogelijk af op een nieuwe financiële crisis, inclusief reddingsoperaties door de overheid voor roekeloze banken. Bitcoin bestaat om dit op te lossen.
Dit is een opinieredactioneel commentaar van Julian Liniger, de mede-oprichter en CEO van Relai, een investeringsapp voor alleen bitcoins.
‘Op de rand van tweede reddingsoperatie voor banken’
In de kern is Bitcoin een transactiedatabase. Elke 10 minuten staat er een nieuwe verzameling van dergelijke transacties, een blok genaamd, in de wachtrij op Bitcoin, onveranderlijk voor alle eeuwigheid. Satoshi Nakamoto, het mysterieuze meesterbrein achter de eerste en meest populaire cryptocurrency, creëerde die eerste transactieblokkering zelf. Maar Bitcoin is ook een politiek project – het idee erachter was en zal altijd politiek zijn. Nakamoto plaatste een bericht in de code die nog steeds het begin vormt van de gedecentraliseerde Bitcoin-database: “The Times 03/Jan/2009 Chancellor on brink of second bailout for banks.”
Deze politieke boodschap is tegenwoordig net zo relevant als begin 2009, toen een wereldwijde financiële crisis woede en woede veroorzaakte bij mensen over de hele wereld. De banken die door hun roekeloosheid deze crisis veroorzaakten, werden niet gestraft, maar beloond met belastinggeld. Regeringen beweren sindsdien hun lesje te hebben geleerd. Janet Yellen, de Amerikaanse minister van Financiën, verklaarde in 2017 beroemd dat ze verwacht dat er “in ons leven” geen nieuwe financiële crisis zal komen. Nu, raad eens: ze had het mis.
Silicon Valley Bank is slechts het topje van de ijsberg
Het op een na grootste bankfaillissement in de geschiedenis van de VS is nu in volle gang. Nadat Silvergate Bank, die gespecialiseerd was in het financieren van crypto-startups zoals de geïmplodeerde FTX-exchange, failliet ging, is nu ook de regionale Silicon Valley Bank (SVB) getroffen. In de loop van het nulrentebeleid en de steeds hogere waarderingen van tech-startups had de bank zich ontwikkeld van een David tot een Goliath – althans wat betreft de bedragen die daar werden overgemaakt en gebunkerd.
Anders dan in 2008 speculeerden deze banken echter niet op de losgeslagen Amerikaanse hypotheekmarkt, maar pasten ze zich gewoon aan de dagelijkse waanzin van de financiële markt aan. Met andere woorden: in de nulrenteomgeving wisten ze niet echt waar ze heen moesten met de enorme hoeveelheden vers geld. Dus kochten ze conservatieve, langlopende staatsobligaties om op zijn minst een klein rendement te behalen. Het enige probleem hiermee is dat de Amerikaanse Federal Reserve de federal funds rate nu heeft opgedreven tot 4,57%, het hoogste sinds oktober 2007.
Eerder gekochte obligaties, die nog steeds een lage rente hadden, werden plotseling de slechtst mogelijke investering. Toen startups die eerder exorbitante geldinjecties van investeerders hadden ontvangen in de nulrenteomgeving om het hoofd boven water te houden met zelfs bescheiden bedrijfsmodellen, hun geld begonnen op te nemen, was chaos onvermijdelijk. SVB is natuurlijk ook niet onschuldig, want als je je specialiseert in één klantsegment, ben je al snel kwetsbaar bij een bankrun. En ook wordt steeds duidelijker dat het algemene risicomanagement van de bank te wensen overlaat.
De wraak van goedkoop geld
Zonder banken als de SVB van hun schuld te willen verlossen, moet gezegd worden: dat het überhaupt zover heeft kunnen komen is een gevolg van een decennium van onverantwoordelijkheid. Hoewel er na de laatste financiële crisis veel werd gesproken over strengere controles en de tekortkomingen van ‘fractionele reservebankieren’, waarbij banken eigenlijk maar een klein percentage van het geld van klanten bezitten, blijft er na jaren van nulrente niet veel meer over. tariefbeleid.
Het absurd ruime monetaire beleid van de Federal Reserve (en ook van de Europese Centrale Bank), dat in de nasleep van de COVID-19-pandemie een turboboost kreeg, neemt nu wraak. “Hoger, sneller, verder” was het motto van de financiële en vastgoedmarkten. Het toegeven komt nu te laat en te abrupt. Kenmerkend voor de excessen van de afgelopen jaren zijn niet alleen waanzinnige startup-waarderingen, maar ook duizenden gehypte ‘altcoins’, absurd hoog gewaardeerde NFT’s en zelfs steeds populairder wordende alternatieve vormen van investering, zoals luxe horloges of zelfs zeldzame Lego-sets. We waren allemaal gedwongen om te speculeren. “Cash is trash” was het devies.
‘Crypto’ is een symptoom, geen oplossing
Met alle chaos in de financiële en bancaire sector moet worden opgemerkt dat de crypto-industrie geen alternatief is, maar eerder een nog fragielere variant van het gevestigde financiële systeem. Het is niet verwonderlijk dat FTX, Luna en andere cryptoprojecten als eersten implodeerden als gevolg van bankruns en verlies van vertrouwen.
In plaats van de door Nakamoto ingeroepen onafhankelijkheid, bestaan veel van de meest gehypte cryptoprojecten alleen omdat durfkapitalisten (VC’s) de afgelopen jaren niet wisten waar ze hun geld moesten steken, omdat “blockchain” en “gedecentraliseerde financiering” mooie buzzwords waren tijdens de COVID-19-pandemie, en – dit is een belangrijke factor – omdat er onbeperkt geld te verdienen was met de nieuw gecreëerde tokens van cryptoprojecten. Geld creëren uit niets was een feit. Dit was lucratief voor een paar insiders en VC’s, maar fataal voor particuliere investeerders en crypto-beginners.
Overigens ging ook Silvergate Bank ten onder in het kielzog van SVB, een andere bank die bankrekeningen ter beschikking stelde aan Amerikaanse cryptobedrijven. De Amerikaanse Securities and Exchange Commission, geleid door Gary Gensler, lijkt serieus te zijn als ze zegt dat elke cryptocurrency behalve bitcoin een mogelijk illegale beveiliging is.
‘Vertrouwensschema’ of absolute transparantie?
En nu? Inflatiecijfers van rond de 10% zijn niet ongewoon in Europa, en ook in de VS is het vertrouwen in de woorden en daden van de centrale bank al lang geschokt. De wonden van de financiële crisis zijn niet geheeld, integendeel. De aandelenmarkt wordt mogelijk geconfronteerd met een uitverkoop; “crypto” is een riskant voorstel, vooral in de VS; centrale banken moeten kiezen tussen het afremmen van de economie of het blijven aandrijven van de inflatie.
Dat het bancaire en monetaire systeem een ’vertrouwensstelsel’ is, dat wil zeggen een systeem waarin vertrouwen essentieel is, wordt na de recente gebeurtenissen rond de SVB nog maar eens onderstreept.
Sommigen uiten hun teleurstelling over bitcoin, omdat het in veel kringen werd aangeprezen als een hedge tegen inflatie. In feite presteerde bitcoin uitstekend tijdens de jaren van ongebreidelde monetaire expansie, maar lijdt nu relatief aan zijn recordhoogtes, net als andere risico- en technologieaandelen.
Betekent dit dat Bitcoin gefaald heeft? Helemaal niet! Als je verder kijkt dan het dagelijkse prijskaartje, zie je een steeds levendiger ecosysteem ontstaan rond Bitcoin, zoals Bitcoin-mining met groene energie, waardoor er meer rekenkracht in het gedecentraliseerde, desinflatoire monetaire systeem wordt gepompt dan ooit tevoren.
Als een alternatief geld- en betalingssysteem dat geen centrale kwetsbaarheid heeft, geen openingstijden, geen CEO, niemand om een account te blokkeren en altijd beschikbaar is voor iedereen over de hele wereld, is Bitcoin relevanter dan ooit.
Dit is een gastpost van Julian Liniger. Geuite meningen zijn volledig van henzelf en komen niet noodzakelijkerwijs overeen met die van BTC Inc of Bitcoin Magazine.