Airdrops is naar voren gekomen als een krachtig hulpmiddel voor tokendistributie, gebruikersacquisitie en gemeenschapsopbouw naarmate de blockchain-industrie is gegroeid. Ze bieden projecten een unieke kans om zich te onderscheiden, gewenst gedrag te stimuleren en langdurige relaties met hun gebruikers aan te gaan. Maar de vraag blijft: Werken airdrops?
Gebaseerd op mijn eerdere onderzoek in de Tijdschrift voor bedrijfsfinanciën, is het antwoord – althans volgens de gegevens tot nu toe – “ja”. Maar mijn nieuwe onderzoek met Kristof Lommers en Lieven Verboven benadrukt dat hun doeltreffendheid afhangt van een doordacht ontwerp, duidelijke doelstellingen en strategische uitvoering.
De kern van een succesvolle airdrop ligt in de zorgvuldige selectie van geschiktheidscriteria en incentives. Deze criteria kunnen variëren van eenvoudig (zoals het bezit van een specifiek token) tot meer complex (zoals het vertonen van bepaald gedrag in de keten), maar ze moeten worden afgestemd op de doelstellingen van de airdrop. Als het doel bijvoorbeeld is om loyale gebruikers te belonen, kunnen de geschiktheidscriteria ook gebruikers omvatten die een bepaald token gedurende een bepaalde periode hebben gehouden. Evenzo, als het doel is om een nieuw protocol te promoten, dan kunnen de criteria daarmee in wisselwerking staan.
Gerelateerd: Moeten kopers van Bored Ape wettelijk recht hebben op terugbetalingen?
Stimulansen kunnen daarentegen verschillende vormen aannemen – van directe tokenbeloningen tot exclusieve toegang tot nieuwe functies of services. De sleutel is om een evenwicht te vinden tussen aantrekkelijk genoeg zijn om gebruikers te betrekken en economisch levensvatbaar blijven voor het project. De Blur-airdrop integreerde bijvoorbeeld sociale media-activiteit in zijn geschiktheidscriteria. In plaats van alleen tokens te verstrekken aan bestaande gebruikers of houders van een bepaald token, stimuleerde Blur gebruikers om de airdrop op sociale mediaplatforms te delen en moedigde het verwijzingen tussen hun netwerken aan om extra tokens te krijgen. Deze methode verbreedde niet alleen het bereik van de airdrop, maar bevorderde ook een gemeenschapsgevoel doordat gebruikers actief deelnamen aan het verspreiden van het nieuws over Blur.
Timing speelt ook een cruciale rol. Als een airdrop te vroeg in de levenscyclus van een project wordt gelanceerd, kan dit leiden tot tokendistributie onder gebruikers die geen oprechte interesse hebben, terwijl een airdrop in een laat stadium mogelijk niet de gewenste buzz genereert. De optimale timing valt vaak samen met de tokenlancering van een project, waardoor initiële distributie en liquiditeit ontstaat. Zoals eerder onderzoek door Yukun Liu en Aleh Tsyvinski benadrukte, speelt momentum in de markt een grote rol bij het verklaren van symbolische prijzen.
Airdrops zijn echter niet zonder hun uitdagingen. Een van de ernstigste risico’s zijn Sybil-aanvallen, waarbij kwaadwillende actoren meerdere identiteiten creëren om een onevenredig groot deel van de tokens op te eisen. Om dit risico te beperken, is een combinatie van strategieën vereist, waaronder het vooraf op de witte lijst plaatsen van gebruikers, het opwerpen van toetredingsdrempels en het implementeren van Sybil-aanvalsdetectiemechanismen.
Vooral in de afgelopen twee jaar moeten projecten rekening houden met de regelgeving. Hoewel niet-fungibele tokens (NFT’s) grotendeels zijn vrijgesteld van strikte regelgevende handhavingsmaatregelen door de Securities and Exchange Commission, zijn fungibele tokens meer in hun gezichtsveld geweest, en de distributie van tokens in combinatie met een verwachting van toekomstige winst zou het juridische risico kunnen vergroten. Gezien de regelgevende grijze zone rond tokens, moeten projecten ervoor zorgen dat ze niet onbedoeld effecten uitgeven. En aangezien de meeste grote blockchain-netwerken openbaar zijn, kunnen er privacyproblemen ontstaan, waardoor mogelijk gevoelige informatie over airdrop-ontvangers wordt onthuld.
Dus, hoeveel van een tokenvoorraad moet worden toegewezen aan een airdrop? Er is geen pasklaar antwoord. De unieke doelen en strategieën van een project moeten leidend zijn bij deze beslissing. Uit onderzoek blijkt echter dat teams gemiddeld 7,5% van hun tokenvoorraad toewijzen aan community airdrops.
Een van de vaak over het hoofd geziene aspecten van airdrops is hun potentieel om de kracht van netwerkeffecten te benutten. Door delen te stimuleren, kunnen airdrops hun impact vergroten, meer gebruikers naar het ecosysteem van een project trekken en een zichzelf versterkende cyclus van groei en waardecreatie creëren.
Verwant: Er is een eenvoudige formule om crypto aan uw portefeuille toe te voegen
Een laatste overweging om in gedachten te houden is de eenvoud van de airdrop. Ingewikkelde criteria om in aanmerking te komen zullen mensen in verwarring brengen, ook al zijn ze intelligent en rationeel ontworpen. Een airdrop moet een eenvoudige en plezierige ervaring zijn voor gebruikers, vooral voor niet-crypto-natives. Samenwerken met portemonnee-aanbieders kan het proces voor dergelijke gebruikers vereenvoudigen, waardoor de airdrop toegankelijker en aantrekkelijker wordt.
Een goede analogie is in de context van het monetaire beleid. Wanneer de Federal Reserve van de Verenigde Staten eenvoudige beleidsregels formuleert over hoe zij met inflatie zal omgaan, en zich daar vervolgens aan houdt, reageren de markten veel positiever dan wanneer zij afwijkt van de regels. Hetzelfde geldt voor airdrops: ontwerp ze zorgvuldig, maar houd ze eenvoudig en transparant.
Airdrops kunnen inderdaad wonderen verrichten als ze goed zijn ontworpen en uitgevoerd. Ze bieden een opwindende manier voor projecten om op te vallen in het drukke blockchain-landschap, waardoor gebruikersbetrokkenheid en gemeenschapsontwikkeling worden aangemoedigd.
Maar hun succes is geen kwestie van toeval – het is een product van doordacht ontwerp, duidelijke doelstellingen en strategische uitvoering. Vooral nu er veel potentiële airdrops aan de horizon opdoemen met Sei Network, Sui, Aptos en meer, zal het begrijpen en benutten van de kracht van airdrops steeds belangrijker worden voor projecten die willen gedijen in deze dynamische ruimte.
Christos Makridis is de oprichter en CEO van Dainamic, een startup op het gebied van financiële technologie die kunstmatige intelligentie gebruikt om prognoses te verbeteren, en is onder meer verbonden aan Stanford University en de University of Nicosia. Hij behaalde een doctoraat in economie en managementwetenschap en -techniek aan Stanford University.
Dit artikel is voor algemene informatiedoeleinden en is niet bedoeld als en mag niet worden opgevat als juridisch of beleggingsadvies. De standpunten, gedachten en meningen die hier worden geuit, zijn alleen van de auteur en weerspiegelen of vertegenwoordigen niet noodzakelijkerwijs de standpunten en meningen van Cointelegraph.